Eşimin umrunda değildim

Köy Yolu ve Gerçek Farkındalık

Yol boyunca düşündüm. Kendime, evliliğime, hayata dair… Ben sevilmeyi değil, fark edilmeyi istiyordum. Ve fark ettim ki, insan önce kendini sevmeyi öğrenmeden kimse tarafından değer göremez.

Köye vardığımızda beni evimin önünde indirdi. Gözlerimiz buluştu. O sessizce, “Hayat kolay değil, ama doğru olanı yaparsan iç huzurun hep seninle olur,” dedi. O cümle, yıllardır duymadığım kadar anlamlıydı.

Elveda dedik. O gitti, ben evime girdim. Annem sarıldı, “Ne oldu kızım, çok solgun görünüyorsun,” dedi. Sadece “Yol yordu,” diyebildim. Ama aslında beni yoran yol değil, içimdeki sessizlikti.