…O an nefesim kesilmişti. Karşımda yıllar önce bıraktığım, geride kaldığını sandığım bir kabus yeniden canlanmıştı. Sesimi çıkarmaya çalıştım ama kelimeler boğazıma düğümleniyordu. İçimde bir ses “Bu defa susma” diyordu.
Tam o an, telefonum çalmaya başladı. Arayan, son zamanlarda yanında huzur bulduğum kişi—yeni sevdiğim insandı. Telefon titrerken, eski kocamın gözlerindeki öfke daha da büyüdü. Ama ben, belki de hayatımda ilk kez, korkuya değil cesarete sarıldım.
Derin bir nefes alıp ona doğru baktım: