Şimdi hâlâ huzurevindeyim. Ama yalnız değilim. Zeynep her hafta geliyor. Bazen torunlar geliyor. Odam gülüyor artık.
O para mı? O sadece bir kâğıt parçası.
Ben Halil’im. 78 yaşındayım. Şunu öğrendim:
Evlat, parayı duyunca değil, sessizliği fark edince gelir.
Ve bu hikâye, böyle bitti.
