KANSERİ YENEN ÇOCUK HİKAYESİ

Her kahkaha bir zafer marşı.

Her sabah, yeniden doğduğumuz bir gün.

“Bittiğinde dondurma yer miyiz?”

İşte o anda anladım. Bu çocuk sadece bir hastalıkla savaşmıyordu. Hayata tutunuyor, kendine bir gelecek hayal ediyordu.

Ve ben de her seferinde, onun güçlü olması için güçlü olmalıydım. Geceleri sessizce ağladım, sabah ona umutla sarıldım.

Aylar geçti. Her damla serumla biraz daha karanlığı yırtar gibi olduk.Her kötü haberin ardından gelen küçük umut kırıntılarını büyütüp güneş yaptık kendimize.

Ve bugün…