Kayınpederim elime bin dolar sıkıştırdı ve kulağıma fısıldadı:
Kayınpederim elime bin dolar sıkıştırdı ve kulağıma fısıldadı:
— Yaşamak istiyorsan, kaç.
Olduğum yerde donup kaldım. Sanki biri bir anda vücudumu kapatmış, ruhumu bin parçaya ayırmıştı. Düğün salonundan gelen müzik gümbür gümbürdü, insanlar dans ediyor, gülüyordu — ama ben ayağımın altındaki zeminin kaydığını hissediyordum.
26 yaşındayım, bir inşaat firmasında muhasebeci olarak çalışıyorum. Ahmet ile şirketlerimizin ortak bir toplantısında tanıştık. Benden üç yaş büyüktü; yakışıklı, kendisine güvenen, konuşması çarpıcı biriydi.,
Büyük bir şirketin patronuydu, varlıklı ve tanınan bir ailenin tek oğluydu. Her şey çok süratli gelişti. Fazla süratli. Altı ay sonra evlenme öneri etti ve ben — “her şey yolundaysa çok sorgulama” diye büyütülmüş, uyumlu biri olarak — hiç düşünmeden kabul ettim.
Düğün tam bir masaldı. Şehrin merkezinde lüks bir otel, kristal avizeler, yüzlerce misafir. Herkes bana “Ne kadar şanslısın”, “Bir milyonerle evlendin” diyordu. Gülümsüyordum. Onunla para amacıyla evlenmedim. Yanında kendimi güvende hissettiğim amacıyla evlendim.
Ta ki o geceye kadar.
Kayınpederim hep soğuk ve mesafeliydi. Bana hiç kötü davranmadı ama en küçük bir sıcaklık da göstermedi. Beni kıyıya çektiğinde resmi bir şey söyleyecek sandım, belki aileyle ilgili. Onun yerine elime bir tomar para sıkıştırdı.
— Ben… anlamıyorum — diye fısıldadım. — Bununla ne demek istiyorsunuz?
Elimi daha sıkı tuttu, çevresine tedirgin tedirgin baktı.
— Soru sorma. Dışarı çıktığında biri seni bekliyor olacak. Geri dönme. Senin amacıyla yapabileceğim tek şey bu.
Bakışları korku doluydu. Gerçek, iliklere işleyen bir korku. Sanki bana yardım etmesi kendi hayatına mal olabilirmiş gibi. Sonra arkasını döndü ve kalabalığın içersinde kayboldu.
— Yaşamak istiyorsan, kaç.
Olduğum yerde donup kaldım. Sanki biri bir anda vücudumu kapatmış, ruhumu bin parçaya ayırmıştı. Düğün salonundan gelen müzik gümbür gümbürdü, insanlar dans ediyor, gülüyordu — ama ben ayağımın altındaki zeminin kaydığını hissediyordum.
26 yaşındayım, bir inşaat firmasında muhasebeci olarak çalışıyorum. Ahmet ile şirketlerimizin ortak bir toplantısında tanıştık. Benden üç yaş büyüktü; yakışıklı, kendisine güvenen, konuşması çarpıcı biriydi.,
Büyük bir şirketin patronuydu, varlıklı ve tanınan bir ailenin tek oğluydu. Her şey çok süratli gelişti. Fazla süratli. Altı ay sonra evlenme öneri etti ve ben — “her şey yolundaysa çok sorgulama” diye büyütülmüş, uyumlu biri olarak — hiç düşünmeden kabul ettim.
Düğün tam bir masaldı. Şehrin merkezinde lüks bir otel, kristal avizeler, yüzlerce misafir. Herkes bana “Ne kadar şanslısın”, “Bir milyonerle evlendin” diyordu. Gülümsüyordum. Onunla para amacıyla evlenmedim. Yanında kendimi güvende hissettiğim amacıyla evlendim.
Ta ki o geceye kadar.
Kayınpederim hep soğuk ve mesafeliydi. Bana hiç kötü davranmadı ama en küçük bir sıcaklık da göstermedi. Beni kıyıya çektiğinde resmi bir şey söyleyecek sandım, belki aileyle ilgili. Onun yerine elime bir tomar para sıkıştırdı.
— Ben… anlamıyorum — diye fısıldadım. — Bununla ne demek istiyorsunuz?
Elimi daha sıkı tuttu, çevresine tedirgin tedirgin baktı.
— Soru sorma. Dışarı çıktığında biri seni bekliyor olacak. Geri dönme. Senin amacıyla yapabileceğim tek şey bu.
Bakışları korku doluydu. Gerçek, iliklere işleyen bir korku. Sanki bana yardım etmesi kendi hayatına mal olabilirmiş gibi. Sonra arkasını döndü ve kalabalığın içersinde kayboldu.
Reklamlar
29 Aralık 2025
Reklamlar
Bunları da İzleyebilirsiniz
Birine Bu 3 Hastalığı Mutlaka verir. 
KAR TATİLİ OLAN İLLER 30 ARALIK 
Müge Anlı Sami Kırkuşu