1995’te kocası onu, beş yeni doğan bebeğiyle

Aradan otuz yıl geçti. Beş çocuk kocaman oldu, herkesin parmakla gösterdiği, saygı duyduğu insanlar hâline geldiler. İçlerinden biri doktor, biri avukat, biri öğretmen, biri mühendis, biri de sanatçı oldu. Annesi, onların her başarısında gözyaşlarını gizleyerek gururla izledi.

Bir gün kapı çaldı. Gelen, yıllar önce onları terk eden babalarıydı. Saçları beyazlamış, gözleri sönmüş, zenginlik ve makam elinden alınmış bir adamdı. Yorgun sesiyle fısıldadı:
— Ben… çocuklarımı görmek istiyorum.