O an evin içinde bir sessizlik oldu. Annenin gözleri doldu, yıllar önceki acısı yeniden kabardı. Çocuklar ise birbirine baktı. İçlerinden biri ağır ağır konuştu:
— Biz senin çocukların değiliz… Bizim tek babamız, bize hem anne hem baba olan annemizdir.
Adam dizlerinin üzerine çöktü. Yıllar önce öfkeyle söylediği sözlerin bedelini anlamıştı. Artık çok geçti.
Annenin gözleri dolarken kalbi fısıldadı:
— Gerçek buydu işte… Sevgi paradan güçlüydü. Ve o bunu otuz yıl sonra anladı.