Ben köyün en güzel kızıydım

Yeni Başlangıç

Yıllar geçti. Çocuklar büyüdü. Ben çalışmaya başladım, kendi ayaklarım üzerinde durmayı öğrendim. Artık kimseye muhtaç değildim.

Bir gün köy meydanında eski sevdamı gördüm. Saçları ağarmıştı, gözlerinde pişmanlık vardı. “Hayat seni mutlu etsin,” dedi. Gülümsedim. “Artık mutluluk birine bağlı değil,” dedim.

O an içimde büyük bir huzur hissettim. Çünkü sonunda, sevilmeyi değil, kendimi sevmeyi öğrenmiştim.