Eşimle tanıştığımda karısı vefat etmisti

Kanepeye uzanmış, yorgunluğun ağırlığıyla gözlerimi kapamıştım. Birden Sinan’ın bana doğru eğildiğini hissettim. Gözlerimi açtığımda bana öyle bir bakıyordu ki, içinde sanki yılların birikmişliği vardı. O an kalbim çok hızlı çarptı. Ne yapacağımı bilemedim. Sinan’ın gözlerindeki duyguyu hemen fark ettim, bir adım daha atmasına izin verirsem yanlış bir yola girilecekti. Hemen toparlandım ve derin bir nefes alarak ona baktım: “Sinan, bak oğlum,” dedim, sesim biraz titreyerek. “Senin annenin yerini tutamam belki ama yıllardır sana bir anne gibi davrandım. Benim de bazen eksiklerim oldu ama seni hep sevdim, hep korudum. Şimdi bakışlarından anlıyorum ki içinden geçenler seni de şaşırtıyor olabilir. Bu duygular gelip geçici, lütfen kendine hâkim ol. Çünkü ben senin annen sayılırım. Sana yanlış yapmam. Sen de bana yanlış yapma.” Sinan utandı, yüzü kıpkırmızı oldu. Başını öne eğdi, fısıltıyla “Haklısın” dedi. Sessizlik oldu, sadece saat tik takları duyuluyordu. İçimden ise bir rahatlama geçti.