15 yaşımda evlendirdiler beni

15 yaşındaydım. Ne olduğunu anlayamadan gelinliği giydirip evlendirdiler beni. “Köyün en zenginlerinin oğlu” dediler. “Rahat edersin.” Ama rahat bir lokma ekmek gibi ulaşmak benim için oldu. Evlendiğim gün başlayan o baskı, o söylenen cümlelerin sesimde çınlıyor: "Biz ne dersek onu yapacaksın. Bizden habersiz kapıya bile çıkmayacaksın." Eşimse, ne diyeyim, babasının gölgesinden çıkamayan, iki lafı bir araya getiremeyen dava açıldı. Sanki o da evliliğin ne anlama geldiğini gösteriyor. Ben hizmetçiydim; Evin yapan, kimsenin memnun edemediği bir gölge. En zor olanı ise kayınpederimdi. İsteği kızarır, bağırır, çağırırdı. Hatta bir gün yemeğini beğenmedi diye sofrayı devirmişti. O an içeride bir şey kırıldı ama sustum. Çünkü ses çıkarırsam, içeriğin geliri, içeriği. Sonra… Kayınvalidem vefat etti