Eşimden ayrıldıktan yıllar sonra ilk defa

O, bana göre mükemmel bir insandı. Onun yanında huzurluydum, güvendeydim. Ondan ayrı hiçbir yere gitmezdim. Ama o gün gitmek zorundaydım; çocukluğumda bana annelik yapan teyzem hastalanmıştı.
Eşim işlerinin yoğun olduğunu söyleyip gelemeyeceğini anlattı. Kırılmadım. “Tamam, birkaç gün sonra dönerim,” dedim.

Üç gün kalacaktım ama teyzem “Ben iyiyim kızım,” dedi. “Sen yeni evlisin, eşinin yanına dön.”
Sanki kadın bir şey hissetmişti.
Onu kırmadım, ertesi sabah erkenden yola çıktım. Dönüşümü eşime söylemedim; sürpriz yapmak istedim.

Uçaktan indiğimde hava daha yeni aydınlanıyordu. “O şimdi uyuyordur,” diye düşündüm. Kalbim heyecanla çarpıyordu.
Evin köşesindeki fırına uğradım, onun en sevdiği tahinli simitten ve kıymalı börekten aldım. Anahtarımı çıkardım, sessizce kapıyı açtım.