O an anladım: Bu evlilik bitmişti

Aylar sonra, İzmir’deki küçük bir devlet hastanesinde doğum yaptım.
Minicik, sağlıklı bir kızım oldu — gözleri sabah güneşi kadar parlak.
Onu kucağıma aldığım anda, içimde taşıdığım bütün acı silinip gitti.
Artık onların istediği “oğlan” olmaması umurumda değildi.
O yaşıyordu. Benimdi. Ve bu bana yetiyordu.

Doğumdan birkaç hafta sonra, eski komşularımdan biri bana haber gönderdi:
Selin de doğum yapmıştı.
Demir ailesi evi balonlarla, afişlerle, ziyafetlerle donatmış; “varis”lerinin doğumunu kutluyordu.
Ama birkaç hafta sonra, öyle bir şey oldu ki