Benim adım Yusuf

Salon tıklım tıklım doluydu. Akrabalar, dostlar, iş arkadaşları… Babam en ön sırada gururla oturuyordu. Ona bakarken içimden “Bugün herkes gerçeği görecek” diye geçirdim.

Nikâh memuru ayağa kalktı, tören başladı. Kalbim göğsümden çıkacak gibiydi. Merve gözlerimin içine baktı, gülümsedi. O an bile rol yapıyordu. İçimden “Birazdan her şey bitecek” dedim.

Sıra bana geldi. Memur sordu:
“Yusuf, hiçbir baskı altında kalmadan Merve’yi eş olarak kabul ediyor musun?”