İlk günler her şey normaldi...

O çok iyi bir kızdı. Sessizdi ama derin. Ne vakit konuşsak bir samimiyet dolardı içime. Ailesiyle ilk tanıştığımda biraz gergindim ama herkes sıcak davrandı. Derken günlerden bir gün, kayınvalidem aradı. “Artık bizim evde kal, bizdensin,” dedi. Önce çekindim, “Ben kendi evimdeyim, bu tür iyiyiz,” dedim ama ısrar etti. “Eşyalarını da al, burası da senin evin bundan sonra,” dedi. Onca ısrara dayanamayarak kabul ettim.